Ήταν Πέμπτη όταν πρωτογνωρίστηκαν. Εκείνη κι εκείνος. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ σε μια πόλη που φορούσε τα λευκά της. Ένας άντρας και μια γυναίκα. Σ’ ένα καμαρίνι στο κέντρο μιας αλλιώτικης Αθήνας. Ένας υδραυλικός και μια μούσα του θεάτρου. Σε μιαν Αθήνα κουρνιασμένη στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ένα βλέμμα σ’ εκείνα τα καθάρια, μελαγχολικά μάτια ήταν αρκετό. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία των δύο κεντρικών χαρακτήρων του “Ερωτευμένου Πολωνού”. Δεν ξεκινάει όμως έτσι και το ίδιο το βιβλίο. Αναφέρομαι φυσικά στο βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη, το οποίο ήταν και το μόνο που δεν είχα αξιωθεί μέχρι στιγμής να σχολιάσω – όσον αφορά τη λίστα του 2014. Άφησα λοιπόν με πόνο καρδιάς το βιβλίο που κοντεύω να τελειώσω, το “Ύζαμπελ“, για να ολοκληρώσω την παρουσίαση της λίστας των μέχρι τώρα βιβλίων για το 2014. Και χάρη σ’ αυτή μου την απόφαση, είχα την ευλογία να ξαναβουτήξω – έστω και για λίγο – στη μαγεία αυτού του βιβλίου.
Πηγή εικόνας: http://www.psichogios.gr
“Ο ερωτευμένος Πολωνός” είναι κυρίως μια ιστορία αγάπης. Είναι η ιστορία δύο ανθρώπων που η μοίρα τούς φέρνει κοντά με έναν αρκετά πεζό τρόπο, σε μια πολύ ανέλπιστη όμως στιγμή. Είναι όμως και μία σκιαγράφηση εκείνης της εποχής – ίσως όχι μόνο εκείνης, τελικά – ενώ σε σημεία, αγγίζει επίσης και το φιλοσοφικό δοκίμιο. Το βιβλίο, παρ’ ότι ο τίτλος του υποδεικνύει το αντίθετο, επικεντρώνεται κυρίως στην ιστορία της γυναίκας. Στη φανερή ιστορία μιας θεατρίνας που ξαφνικά εξαφανίζεται στο απόγειο της καριέρας της, στην κρυφή ιστορία μιας γυναίκας που έχει πάψει να ζει, που έχει πάψει ακόμα και να πιστεύει πως μπορεί ποτέ να ζήσει. Κι όμως, τη στιγμή που αποφασίζει να αφεθεί, να πάψει να προσπαθεί, τότε παρουσιάζονται δυο γαλανά, γαλήνια μάτια, σαν έξοδοι από τη σήραγγα στην οποία η ζωή της την είχε εγκλωβίσει. Αποφασίζει λοιπόν ν’ ακολουθήσει αυτά τα μάτια, τα εμπιστεύεται και τελικά ολόκληρη η ζωή της αλλάζει. Το πώς αλλάζει και αν τελικά έκανε καλά που εμπιστεύθηκε τον ερωτευμένο Πολωνό, δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω. Θα σας στερούσα έτσι την ανακάλυψη του αναπάντεχου τέλους του βιβλίου.
Αν θέλετε να πάρετε μια γεύση από το βιβλίο και την ιστορία της Ρωξάνης – φτωχή, είναι η αλήθεια, μια και η ιστορία εξελίσσεται κάπως αργά στην αρχή – μπορείτε να βρείτε τις πρώτες σελίδες στην ιστοσελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός, όπου μπορείτε επίσης να βρείτε και κριτικές άλλων αναγνωστών.
Για το τέλος, άφησα μια από τις αγαπημένες μου φράσεις του βιβλίου. “Υπάρχει ένας ομφάλιος λώρος που περιδένει τα αληθινά ζευγάρια, τα τραβάει σιμά αόρατος αλλά τρομερά αισθητός. Κι από πολύ μακριά, μίλια και μίλια μακριά, πάλι τα σέρνει για να σμίξουν. Μπορούν να σμίξουν κι από πολύ μακριά, τόσο ισχυρός, τόσο δυναμικός είναι αυτός ο λώρος που τα δένει.” (σελ. 135-136)
Lady Nina's Diaries 